GREQUEANDO A PLATERO (XI)

CAPÍTULO XXII: RETORNO

Viñamo-los dous, carregados, dos montes: Platero de "almoraduj"; eu de lirios amarelos.

Caía o serán de Abril. Todo o que no poente tiña sido cristal de ouro era logo cristal de prata...

CAPÍTULO XXIII: A CANCELA CHOIDA

Sempre que íamos para a adega do Diezmo eu daba a volta rentes da parede da rúa de San Antón, e viña dar onde a cancela choída que dá para o campo. Puña a miña faciana contra dos ferros e guichaba, para dereita e para esquerda, sacando os ollos aceiantes, todo canto a miña vista podía acadar...

CAPÍTULO XXIV: DON XOSÉ, O CREGO

Xa, Platero, vai unxido e falando melosiño. Aínda que, na realidade, a que sempre é anxélixa é a súa burra, a señora.

Coido que xa o tes visto algún día, na súa horta, calzóns de mariñeiro, sombreiro ancho, ceibando palabrotas e croios contra dos rillostes que viñan a lle roubar as laranxas.